Smáfuglarnir elska afgangsbrauð

Heyrði í fréttum í kvöld að almenningur væri hvattur til að fylgjast með og telja fugla í sínum garði. Þetta er frábært framtak fuglavina. Hægt er að sækja talningareyðublöð og kynna sér verkefnið á vefnum fuglavernd.is

Ég er ekki fróð um fuglategundir, og er ekki mikið heima á daginn til að skoða fugla í garðinum. En þetta verkefni er tilvalið fyrir fólk sem er með litla garða.

En þegar kólnar í veðri verður hart í búi hjá smáfuglum og tilvalið að safna saman afgangsbrauði og matarafgöngum og láta fuglana njóta góðs af öllum afgöngum.

Undanfarið hefur verið kalt í veðri, og í kvöld fór ég fyrstu ferðina til að gefa fuglum á mínu svæði brauð og matarafganga. Ég reyni að fylgjast með fuglum og gefa þeim afganga yfir veturinn, en er því miður ekki með lítinn garð, en fylgist með þeim og gef á hól utan við lóðina þar sem ég bý.

Garðfuglarnir taldir

Ó, ó, enn eina ferðina

Eldlfaugaslysin eru hryllileg, og þetta er ekki í fyrsta skipti sem eldflaug frá NASA springur, eða stórslys hlýst af geimtilraunum þeirra. Sem betur fer var hún ómönnuð. En það sem situr helst í manni eru slys sem hafa orðið á s.l. áratugum, og dettur mér helst í hug þegar Challanger sprakk í loft upp nokkru eftir flugtak, árið 1986.

Þar innanborðs voru sjö manns og þar af tvær konur: önnur var stjarneðlisfræðingur og hin var kennari sem var sérstaklega valin til ferðarinnar eftir að hafa sótt um.

Það að geimfarið hafi sprungið í loft upp sat lengi í mínum huga. Sá alltaf fyrir mér að áhafnarmeðlimið hafi sjálfir sprungið í loft upp með geimfarinu. En sem betur fer var það ekki þannig. Þeir voru inni í flauginni, sem var stórt hylki. Hylkin komu til jarðar og sukku á hafsbotn. Eitt hylkið þar sem tveir geimfaranna voru staddir í fannst ekki strax. Minnir að það hafi tekið tvo daga að finna það á hafsbotni. Það var gert með því að tvö skip sigldu samhliða og drógu keðju á milli sín. Þegar viðnám kom á keðjuna og þeir fundu að þeir voru með eitthvað þungt að draga, þá reyndist það hylkið sem hýsti tvo geimfara úr Challanger.

Sprakk í beinni útsendingu

Ekkert nýtt að kallar sýni tillann á sér

Vildi deila með ykkur reynslu minni af svona manni, eftir að hafa lesið fréttina um "Afa feita" ´hér á mbl.

Þetta gerðist fyrir mörgum árum. Við krakkarnir í Laugarneshverfi þurftum að fara alla leið upp á Laugardalsvöll í leikfimi. Við stelpurnar urðum varar við að einhver maður var að sniglast þarna, og þá sérstaklega kringum litlu stelpurnar, 7-8 ára. En við vorum þá 10-12 ára, man ekki nákvæmlega, en þetta var líklega árið 1967 eða 8.

Við gengum að manninum þar sem hann sat i bíl sínum, með opna buxnaklauf og hann hélt um tillan á sér. Maður á besta aldri, 40-50. Við skildum þetta ekki. Enda orðið "kynferðisaftrotamaður" "perri" eða slíkt ekki til í okkar orðaforða.

Við spurðum hann: "er þér illt í honum?" Það varð eithvað lítið um svör. Þetta er það eina sem ég man eftir að við umkrindum hann í bílnum. Síðan keyrði hann á brott. Við reyndum að hafa uppi á honum, enda sáum við að hann keyrði áleiðis upp á Teiga. Bönkuðum þar uppá á nokkrum stöðum, en án árangurs.

Síðan héldum við heim á leið í okkar hverfi og þessu lauk með því að við fórum inn í skóbúð á Hrísateig, þar sem núna er bakaríið Kornið, og með hjálp afgreiðslumannsins, hringdum við í lögregluna og tilkynntum atvikið. Ég man alltaf hver okkar talaði í símann, en það var Jóna.

En þegar maður fer að hugsa til baka, þá var ekki til í okkar orðaforða "kynferðislegt áreiti" og álíka, en því miður urðu ungar stúlkur í okkar skóla fyrir slíku af hendi eins kennara sem starfaði þarna.

Vandamálið er að litlir krakkar og eldri, eru kannski ekki endilega að segja frá því sem gerist dags daglega, þetta er bara eitthvað sem þau lenda í. Og halda að þetta sé bara hluti af lífinu.

Okkur finnst kannski ekki auðvelt að ræða svona hluti við litla krakka. En kannski er mikilvægt að segja við litla krakka að þau eigi að segja okkur frá ef að einhver maður/kona geri eða segi hitt og þetta og reyni að tæla þau til sín með gylliboðum.

Börn ein að leik á skólalóðinni - ekki æskilegur kostur

Foreldrar drengjanna sem hafa lent í "afa feita" eiga alla mína samúð.

Ekki er óhætt að ung börn séu ein að leik á skólalóðum eftir skólatíma. Mikilvægt er að fullorðinn einstaklingur fylgi börnum og sé þarna til staðar á meðan á leik stendur.

Ég á sjálf barnabörn á 5 ára aldrinum, og þegar ég er að passa þau, fylgi ég þeim alltaf upp á skólalóð, og er þar til staðar, reyni að leika við þau þarna eins og ég get,  og geri í því að fylgjast með mannaferðum kringum lóðina.

Í flestum tilfellum koma foreldrar með börnum sínum til leiks á skólalóðinna, sem betur fer.

 

Lögreglan rannsakar „Afa feita“

Mótmælin fóru friðsamlega fram

Held að sá sem skvetti málningunni hafi ekki verið dæmigerður mótmælandi fyrir framan lögreglustöðina. Ekki sá ég grjóti kastað í húsið úr hópi mótmælenda þegar ég kom þar að. Mótmælin sem slík fóru vel fram.

Við mótmælastaðinn hitti ég áhugavert fólk, og þar á meðal nágrannakonu, sem bauð mér far heim. Hún var með bílinn á Laugavegi, ofar við Hlemm. Það var ekki fyrr en við vorum að ganga í átt að bílnum fyrir ofan Hlemm að vatnssprengum var farið að varpa á okkur. Það voru strákapjakkar uppi á húsþaki f. ofan Hlemm sem köstuðu vatnspungum á okkur sem sprungu á götunni rétt við fætur okkar.

 

En þar sem mótmælin fóru fram voru engin læti, á meðan við vorum þar. Strfsmenn lögreglunnar létu sjá sig á endanum, s.s. komu út úr húsi, að lokum. Fóru á Hlemm og handtóku málaramanninn og aðrir spjölluðu við einn af mótmælendum. Allt í góðu.

Málningu skvett á lögreglustöðina

Íbúðin er snilld!

Fyrirkomulagið í þessari litlu 17 fm íbúð er bara snilld. Geri aðrir betur.

17 fermetra íbúðin sem seldist á 53 milljónir

Nýbúar - Taka 4 - Skrýtin íslensk nöfn

Þegar ég var unglingur, hitti ég jafnöldru, og í spjalli okkar tjáði hún mér að systir hennar héti Ellisif. Hafði aldrei heyrt þetta nafn áður og fannst nafnið skrýtið.

Þessa dagana er ég er alltaf að hitta og kynnast nýbúum. Nöfn þeirra hljóma framandlega í mínum eyrum: Soria, frá Jórdaníu), Schnesia frá Júgóslavíu. - Ég varð að læra þessi nöfn utanað til að muna þau. Það eina sem bjargaði til að muna seinna nafnið var að tengja það við "Snæsa" sem er afbakað af  Snædís.

Í dag hitti ég unga stúlku, sem tók við af mér á vaktinni, og þegar ég spurði til nafns, nefndi hún nafn sem ég hafði aldrei heyrt áður. Og nafnið fór inn um annað eyrað og út um hitt (af því ég hafði ekki rænu á því að skrifa það niður). Og af því að nafnið var framandi, þá fattaði ég auðvitað að stúlkan var nýbúi, þó að hún talað lýtalausa íslensku.

Ég tjáði henni að mér fyndist nafnið skrýtið, og spurði: "Ertu fædd hér á Íslandi eða aðflutt?" Stúlkan sagðist vera aðflutt. - Aðspurð sagðist hún vera frá Lettlandi. Ég sagði við hana að líklega fyndist henni einhver íslensk nöfn vera skrýtin. "Jú" sagðí hún og nefndi nokkur nöfn.

Þar á meðal nöfnin Sædís og Hersir.

Nýbúar - Taka 3 - Strætisvagnabílstjóri í smók

Í fyrradag átti ég ágætis spjall við strætisvagnabílstjóra sem notaði 2ja mínútna pásu sem hann hafði milli ferða, til að fá sér smók, og í stað þess að setjast inn í vagninn fékk ég mér líka rettu og spjallaði við hann á meðan. Vagnstjórarnir hafa lítinn tíma milli ferða, fyir pásu, enda er hringurinn hjá þeim áætlaður á lágmarkstíma.

Vagnstjórinn fræddi mig um væntanlegar breytingar á ferðum viðkomandi strætisvagns í nánustu framtíð. Þetta ver hress og greinargóður náungi. Af erlendu  bergi brotinn, talaði með smá hreim, en ég fór ekki útí það að spyrja hvaðan hann var. Enda er það ekki aðalmálið. Þó að ég sé alltaf forvitin um uppruna fólks.

Palli var einn í heiminum - Hvað getum við lært af slíkri reynslu?

Átti erindi í dag í Mjódd, 13.10.  Missti af strætó heim og í stað þess að bíða í hálftíma eftir næsta, ákveð ég að ganga að næstu stoppustöð sem er mun neðar á Breiðholtsbrautinni,  nokkurn veginn á móts við Bústaðaveg. Á leiðinni hvarflar hugurinn að því hversu lengi ég yrði að ganga spölinn. Líka hversu mikil áhætta er að fara í svona göngutúr við hraðbraut, þar sem flestir aka á 100+ Strætisvagnabílstjórar aka yfirleitt glannalega þennan stutta spöl að ljósunum við Bústaðaveg. Í þessu góða veðri geng ég fram hjá svartri kanínu sem er að spóka sig í náttúrinni.

Mér dettur líka í hug Palli var einn í heiminum, þar sem ég er á gangi alein við hraðbrautina í þessu fallega haustveðri. Ef ég væri nú alein í heiminum? Hvernig væri það? Færi ég í tölvuna þegar ég kæmi heim? Á Facebook eða spila tetris? Og ef ég vildi selja einhverjum eitthvað notað, væri enginn kaupandi af vörunni!

Féll maður ekki fyrir því að Palli gat fengið sér allt það gotterí sem hann langaði í? Og keyrði hann ekki sporvagn og stýurði flugvél? Þess vegna féll maður sem krakki fyrir sögunni um Palla. Enginn var til að banna honum neitt.

Hvað væri skemmtilegt að gera ef maður væri einn í heiminum?Ég kemst á þá skoðun, að ef heimurinn yrði mannlaus, og hver og einn yrði bara einn á sveimi, þá yrði allt tilgangslaust. Líka að keyra hratt. Eða hvað?

Einstaklingurinn færi að hugsa öðruvísi um sína nánustu og vildi óska þess að hann/hún gæti skrúfað til baka og fengið þá afturr í líf sitt og einsetti sér að vera hvorki með leiðindi né skítkast við vini og vandamenn ... bara ef þeir kæmu til baka. Og líka á netinu: að vera ekki með skítkast. Það væri líklega ekkert gaman að vafra á netinu ef maður væri einn í heiminum.

Þegar hér er komið sögu, kem ég auga á tvær svartar kanínur í kjarrinu við Breiðholtsbrautina. Greinilega líflegt dýralíf í Elliðárdalnum.

Hugsa líka um hraðann á bílunum ... en kemst svo á leiðarenda. Og fyrsta hugsunin: hverslu lengi þarf ég að bíða eftir vagninum? Þar sem síminn varð eftir heima gat ég ekki litið á klukkuna - í símanum.

Þarna stóðu tær konur í göngufatnaði og önnur var upptekin við símtólið sitt. Kannski gæti ég spurt hana hvað klukkan er. En ákveð að láta það vera, amk í bili.

Kem auga á fleiri göngukonur sem koma upp stigann úr Elliðárdalnum og sú með símann tjáir mér í óspurðum fréttum að ein þeirra hefði dottið og slasað sig og að hjálp væri á leiðinni.

Öll höfum við þörf fyrir að tjá okkur og segja frá þeim atvikum sem við lendum í. Hvort sem það er að missa af strætó, sjá kanínur, verða vitni að slysi, eða lenda í ofsaakstri bílstjóra.

Ef við værumn ein í heiminum gætum við ekki sagt neinum frá því að komast í eins mikið sælgæti og Palli komst í á sínum tíma, og ég væri ekki að deila með ykkur missi af strætó, sjá kanínur og göngukonur, og meira að segja ein slösuð, og hvað þá glannalegt aksturslag strætisvagnabílstjóra.

Og göngukonurnar deildu með mér skoðun sinni á hversu miklum hraða bílarnir keyrðu þarna. Og þessu deili ég með ykkur.

En meira um hraðakstur síðar.

Líklega hægt að lifa af 750 kalli á dag.

Ég skoða hvað ég eyddi í mat í ágúst: 25.396.- sem gerir 819.- krónur á dag. Ég bý ein. Það er alltaf til eitthvað í frystinum hjá manni. Inni í þessari eyðslu eru tvær ferðir á hamborgarastaði.

Í september var matarkostnaðurinn 35.595.- sem gerir 1.186.- á dag. Inni í þessari tölu er ein ferð á Nings kr. 1.390.- man ekki hvort ég keypti mér pulsu og kók í sept.

Ég held að ég fari ekki lægra en 819.- á mánuði, því yfirleitt er matarkostnaður hjá mér ekki lægri en 30 þús.

Mér skilst að fangar í afplánun fái um 40 þús. fyrir mat á mánuði, sem gerir u.þ.b. 1.333.- á dag. Það er ekki svo slæmt. Nema kannski fyrir mikla matháka.

En mín reynsla er sú að mörg okkar lenda í þeirri gryfju að kaupa of mikið inn, t.d. af grænmeti sem er dýrt. Það hefur stuttan líftíma og sumt endar í ruslinu hjá manni. Betra að kaupa minna inn í einu af þessu.

 

Sveinbjörg hyggst lifa á 750 kr.