Átti Steingrímur J. ekki stórleik í "Laxaveislunni" miklu á 9. áratugnum?

Það er með ólíkindum orðafar núverandi ráðherra, Steingríms Joð, sem vill helst senda fyrrum ráðherra og stjórnendur Seðlabankans upp í rútu og senda á verulega heitan stað. Þetta eru stór orð og illur vilji sem ráðherran býr yfir. Hvað svo sem "heitur staðu" er í hans huga

Er það bara helbert helvítii eða gufubað í Mývatnssveit? Eða bara heiti potturinn í einheverru laug á höfuðborgarsvæðinu. helbítisem sjálfur tók þátt í spillingu laxeldismála hér fyrr á árum, þar sem stjórnmálamenn sátu villt og galið báðu megin borðsins.

Ef ráðherran sjálfur þekkir "verulega heitan stað" fyrir stjórnmálamenn og fyrrverandi embættismenn einka- og ríkisfyrirtækja, ætti hann einfaldlega að nefna stund og stað, til að einfalda aðgengi þeirra sem hann óskar eftir að fari á slíka staði.

En kannski er Steingrímur sjálfur búinn að gleyma þeim málum sem hann var sjálfur þátttakandi í hér snemma á 8. áratugnum, og sem kallast "Laxaveislan mikla" og sem Halldór Halldórsson hefur ritaðaði um á sínum tíma, þegar gífurlegir fjármunir ríkisins fóru í að fjármagna laxeldi sem margur ríkisstarfsmaðurinn var eigandi að. Þar sátu í mörgum tilfellum aðilar báðu megin borðsins: bæði eigendur laxeldisstöðva sem og stjórnmálamenn í áhrifastöðum.

Steingrímur var á þessum tima handbendi eins, og jafnvel fleiri slíkra aðila.

Steingrímur er annaðhvort eða bæði, atvinnustjórnmálamaður eða aðili sem gengur aftur eins og hver önnur afturganga: ef hann óskar eftir að senda einhverja aðila upp í rútu og send á verulega heitan stað, eru örugglega margir þarna úti sem vilja senda Steinka karlinn "upp í rútu" og fara með hann til fundar við aðila á virkilega heitum stað: Cerberus kallinn tekur örugglega vel á móti Steinka karlinum, þarna niðri í helvíti, svo framarlega hann man eftir að taka mér sér nokkrar hundakexkökur handa rakkanum.

En, nei. Ég hugsa ekki. Íslenskir stjórnmálamenn hafa ekki neina samvisku  í sér, hvorki gagnvart eigin þegnum, né gagnvart málleysingjum. Ég velti einfaldlega fyrir mér, hversu lengi mun núverandi ríkisstjórn halda velli?

Vill senda skúrkana burt í rútu

Betra að vera með peningana í Kína en í íslenskum glæpafélögum.

Hugo Chávez veit greinilega hvað hann er að gera. Enda er Kína vaxandi fjárhagsveldi og margur Íslendingurinn nagar sig núna í handarbökin yfir að hafa ekki fjárfest í kínverskum félögum, í  stað íslenskra.

Milljarða samningur við Kína

Bankaleynd hvað! SPRON gat flett upp á mér í öðrum bönkum til að tékka á mér og notaði upplýsingarnar til að reyna að véla mig viðskipti við sig!

Í fyrra bloggi mínu í gærkvöldi varðandi SRON, að þá láðist mér að nefna það að starfsmaður sparisjóðsins gat flett upp á viðskiptum mínum við minn viðskiptabanka, eða líklega alla mína viðskiptabanka. Sem og hún gerði á staðnum með mínu leyfi (ekki svo að skilja, að það hafi ekki verið búið að fletta upp á þessu áður). Ég var nokkuð slegin yfir þettu háttalagi, en lét ekki á neinu bera,  það að SPRON (og þá væntanlega aðrir bankar) gætu aflað sér upplýsinga um mig í öðrum bönkum og hver staða mín væri og hversu mikla veltu ég væri með í hinum bönkunum.

Veit ekki hversu miklar upplýsingar njósnabankinn hefur aðgang að, t.d. hvort hann getur séð einstakar færslur og þá séð hvar ég versla og hversu oft, eða hafi eingöngu aðgang að stöðu minni við bankann og veltuna. En þetta segir mér að mikið samráð sé milli banka. En ég var einfaldlega í þeirri barnatrú að ef ég hefði viðskipti við banka, að þá væru þau viðskipti trúnaðarmál milli mín og bankans. En ekki það að aðrir bankar og sparisjóðir gætu haft aðgang að þessum upplýsingum.  

Það væri fróðlegt að heyra í lesendum þessa bloggs, varðandi þennan þátt um trúnað milli banka og einstaklings, ef einhver er, og það er varðar samkeppnisstöðu milli banka. Hvað finnst fólki um það að viðskipti við bankann sinn eru ekki trúnaðarmál, heldur galopin gátt inn til annarra lánastofnana? Niðurstaðan er einfaldlega: þú getur ekki stofnað dagleg viðskipti við banka og haldið að nýji bankinn viti ekkert um þig. Hann flettir einfaldlega upp á þér í bankakerfinu til að tékka á þér. Og svo er verið að lögsækja blaðamenn fyrir að birta t.d. lánabók Kaupþings og fleira sem hefur verið á döfunni hér á klakanum eftir bankahrunið! Be my guest!

SPRON réri lífróður og ég vorkenndi þrælum sparisjóðsins – sparisjóðsstjórinn vissi nákvæmlega um stöðu SPRON, en vissi ‘Frúin’ nokkuð? Eða átti hún að vita nokkuð?

Farið var að halla undan fæti flestallra íslensku bankanna árið 2007. Fjárfestar og bankastjórar með bein í nefinu og með viðeigandi innherjaupplýsingar fóru virkilega ða hugsa sinn gang, þegar á seinni hluta árs 2007. Þegar fór að líða á árið 2008 var útlitið orðið annsi dökkt, ef ekki sótsvart.

Þrælahaldarar SPRON fóru að fara á fjörurnar við mig og vildu endilega fá mig í viðskipti á árinu 2008. Þarna voru gull og grænir skógar í boði: mega-yfirdráttarheimild og lán án ábyrgðarmanna. Ég kenndi í brjósti um starfsmanninn sem fékk það hlutverk að reyna við mig. Mér fannst þetta auðvitað allt freistandi, en ég sá ekki beint ástæðu til að færa viðskipt mín yfir í annan banka. Ég sagði starfsmanni SPRON að ég hefði engar fastar tekjur, þannig, og að ég væri í þannig erlendum viðskiptum við minn viðskiptabanka að ég gæti ekki lokað debetkortareikningi mínum hjá þeim banka. En það var allt í lagi, sagði starfsmaðurinn, ég gæti haldið áfram að vera líka í viðskiptum við gamla bankann. Ég sagðist ætla að athuga málið.

Svo varð bankahrunið og ekkert heyrðist í SPRON-þrælnum vikum saman. Ég hélt auðvitað bankaþrællinn hefði lagt upp laupana, enda Spron líklega að falli kominn. En viti menn! Þrællinn var kominn aftur á stjá í upphafi árs 2009. Enn og aftur fór hún á fjörurnar við mig. Ég kenndi í brjósti um hana, Spron-þrælinn, og var ekki til í að hafna henni, (en auðvitað vissi ég innst inni að Spron stæði ekki vel og gæti farið yfirum eins og hinir bankarnir).

Og svo fór SPRON yfirum og er ég núna alveg laus við þrælshringingar sparisjóðsins. Og svona í lokin: fyrir mörgum árum lenti ég all svakalega í þessum SPRON-sparisjóð,bæði vegna eigin glapa og mistaka starfsmanns, sem ég hafði ekki afl til að takast á við á sínum tíma, en ég vildi ekki segja starfsþræl bankans árið 2008/2009 að ég ætlaði aldrei að eiga viðskipti við þessa stofnun aftur vegna fyrri reynslu (enda ekki við hana að sakast). 

Málið er, að lögmálið segir: ef eitthvað getur klikkað, þá klikkar það. Við setjum allt of mikið traust á hluti ef þeir heita “bankar” “sparisjóðir” eða “stofnanir.” Er þetta ekki lögmálið “Murphys law,” eða hvað þetta heitir? Þannig að varast ber öll gylliboð. Ef eitthvað er of gott til að vera satt, þá er það lygi.  

Maður einn keypti, því miður, hlutabréf í fallít sparisjóðnum SPRON, og áleit að hann væri að gera góð kaup. Hann tapapi miklu. Seljandinn: vissi betur, enda hefði sá hinn sami, eða sú hin sama ekki selt, nema að hún vissi að SPRON réði lífróður á þessum tíma. Enda eiginmaðurinn sparisjóðsstjórinn. Eða kannski vissi hún bara ekki neitt.

Helgi Hóseason, ekki bara á undan sinni samtíð; hann var líka hreystimenni!

Í júlí 2005 gengum við mamma fram á Helga Hó á Langholtsveginum, þar sem hann stóð vaktina með mótmælaspjald sitt.

Mig hafði lengi langað til að spjalla við karlinn, ef hann yrði á vegi mínum, sem og varð oft, en þá var maður alltaf á ferðinni á einhverju farartæki, nema í þetta sinn. Við stöldruðum við og buðum Helga góðan daginn og ræddum við hann um stund. Karlinn var hress og ræðinn. Aðspurður (mamma, sem fór auðvitað að rifja upp gamla tíma) sagðist jú hafa synt í sjónum. Það eitt gaf mér til kynna að Helgi hefur alltaf verið hörkukarl og hraustur. Það ku hafa verið hér fyrr á árum þegar nokkrir karlar voru við verkfallsvörslu uppi Kollafirði eða einhvers staðar á þeim slóðum. Þeir fóru ekki heim á kvöldin og syntu í sjónum til að þrífa sig. A.m.k. Helgi Hó. Enda engin baðaðstaða á svæðinu. 

Ég man vel eftir Helga Hó í strætó með eitt af sínum frægu mótmælaspjöldum hér fyrr á árum, eftir að hafa mótmælt niðri í bæ daglangt. Á þeim tíma fannast mér hann alltaf “spúkkí” og datt auðvitað ekki í hug að yrða á hann. Mér fannst hann furðulegur og öðruvíusi en aðrir. Satt að segja stóð mér stuggur að manninum.

Þess vegna kemur það skemmtilega á óvart, að eftir andlát hans kemur í ljós að hann hefur átt hin bestu samskipti við börn og unglinga í Langholtshverfinu þar sem hann bjó.  Ég var auðvitað full fordóma í garð karlsins á sínum tíma, eins og svo margir sem horfuðu upp á hann skvetta skyrhræringi á Alþingismenn og ata Stjórnarráðið tjöru á 8. áratugnum, þegar hann var að mótmæla veru sinni í Þjóðkirkjunni. 

En það sem er sérstakt við Helga og sérstaklega táknrænt, er það að mótmælaaðgerðir hans eru rifjaðar upp nákvæmlega núna, vegna andláts hans, og þær sýna okkur að hann er ekkert öðruvísi en aðrir sem þurfa að mótmæla. Mótmælendur Íslands í dag hafa framkvæmt svipaðar aðgerðir og Helgi Hó, með því að henda eggjum, kartöflum og öðru á Alþingishúsið og skvett rauðri málningu á Stjórnarráðið og aðrar byggingar. Ef eitthvað er, eru mótmælendur samtímans með fjölbreyttari aðgerðir en eru ekki endilega bíræfnari en Helgi. 

Myndina tók ég af Helga og mömmu, Sesselju Lúðvíksdóttur (f. 1932) í umrætt skipti á  Langholtsveginum í júlí 2005: