Safnið algjör snilld

Ekki er verra ef safnið verði flutt til Reykjavíkur. Enda einstakt af sinni tegund í heiminum.

Hef aldrei komið í safnið, en ef það verður flutt til Rvk., þá er möguleiki á að maður sæki það heim.

Sá um daginn þátt á RÚV (var það ekki bara Landinn), þar sem farið var í heimsókn á safnið. Og þar var sýndur reðurinn af safnjaðdáenda (man ekki nafnið) og reðurinn allur í tjáslum. Mér brá nú svolítið við að sjá þetta, enda ímynda ég mér að gefandinn hefði viljað hafa 'trillann' á sér í betra ástandi en hann er sýndur þarna á safninu.

En ég er leikmaður í svona söfnun á líffærum og einhvern veginn var ég í þeirri trú, að limir þarna til sýnis væru hreinlega uppstoppaðir! En svo virðist ekki vera: þetta er allt í krukkum.

Jæja, þá það, en svona er lífið.

Reðasafnið til Reykjavíkur

Mesta blekking eða lygi sem ég hef séð/lesið í langan tíma ...

... og ég sé og heyri margt. Ég er orðlaus. Einstaklingur ... mér er óglatt ... Einstaklingur sem hefur verið valinn sem efnahags- og viðskiptaráðherra hér á Íslandi segir "evruna veita stöðugleika."

Ég spyr bara hvaða helv ... fokkings stöðugleik???

Það var fullt af fólki hér á Íslandi sem kaus þennan aðila yfir sig í gegnum einhvern flokk í síðustu kosningum. 

Ég bara kalla eftir einhverjum rökum hjá einhverjum færum fjármálaspekúlant, sem getur stutt við fullyrðingu ráðherrans um að evran veiti "stöðugleika.".

Í mínum augum er evran eins og hvers konar fyrirbrigði á fjármálamarkaði, og virði hennar fer upp og niður í takt við hver önnur hluta- og verðbréf á markaði. Gjaldmiðlar falla í verði eins og hver önnur hlutabréf, og hækka ... alveg eftir því sem markaðir ganga fyrir sig.

En það er óskaplega barnalegt af Árna Páli að halda því fram að evran veiti stöðugleika.

Ég álít að íslenska ríkið og þjóðin sjálf væru betur sett með annan efnahags- og viöskiptaráöherra. Íslenska þjóðin þarf á einstaklingi að halda sem hefur raunhæft vit á viðskiptum.

En þjóðin kaus þetta yfir sig. En þyrfti virki8lega á því að halda að það yrði sérráðið í starf efhahags- og viðskptaráðherra.  

Segir evru veita stöðugleika

Eftirsjá að Eden, sem verður vonandi byggður upp á ný!

Sorglegt er að lesa þessa frétt um brunann á Eden, sem er fyrirtæki sem hefur verið til staðar eins og fastur steinn í læknum, eða þúfan eða hóllinn í móanum, á ferðum okkar um Suðvesturhorn landsins í gegnum tíðina. Vonandi verður staðurinn byggður upp.

Sjónarvottur segist hafa séð upphaf brunans við eldhús Edens. Þetta er umhugsunarvert í ljósi þess að í stórum brunum sem hafa orðið á s.l. árum, þá mátti víst rekja brunana til eldhúss fyrirtækjanna, t.d. þegar kviknaði í á Þingvöllum og í gömlu húsunum við Lækjargötuna árið 2007.

En það er sérfræðinga að meta áhættu og aðstæður í eldhúsum á veitingastöðum.

Sá sem stofnaði Eden upphaflega, snemma á 7. áratugnum, hann Bragi, verslaði oft við mig á Selfossi, þegar ég var að stíga mín fyrstu skref á vinnumarkaðnum. Hann keypti reglulega fullt af bakkelsi í bakaríi, þar sem ég var að vinna eitt sumar snemma á 8. áratugnum. Ef kúnni þurfti pappakassa undir bakkelsið, kostaði kassinn sitt, eins og plastpokar í dag.

Í fyrsta skipti þegar ég afgreiddi Braga með bakkelsið, var hann ekki sáttur að borga fyrir umbúðirnar, eða téðan pappakassa, einn eða fleiri, þar sem hann væri að versla mikið magn. Ég áttaði mig strax á að það væru rök fyrir þessu hjá honum og hann fékk umbúðirnar fríar.

Þarna var ég að stíga mín fyrstu skref í viðskiptum sem óharnaður unglingur, 15 ára krakki, og sem lærði að maður á að gefa einhvers konar magnafslátt, þegar viðskiptavinurinn kaupir mikið og jafnvel oft hjá manni. Þökk sé Braga í Eden.

Eldurinn breiddist hratt út

Björgunarsveit bjargar hrossi.

Eftir að hafa lesið þessa frétt, þá finnst mér að björgunarsveitir, sem bjarga ótrúlegustu hlutum, fái ekki nægilega umbun fyrir sín störf. Hafa björgunarsveitir fengið fálkaorðu? Mín tilfinning er sú, að starf björgunarsveitarmanna fái ekki næga viðurkenningu í samfélaginu. Meiri áhersla er á viðurkenningu fót- og handbolta manna og kvenna. Aðallega manna. Ef strákarnor okkar 'vinna' eiga þeir jafnvel von á fálkaorðu.

Hvað værum við stödd án hinna ýmsu björgunarsveita, og ekki síst hjálparsveitinni Dalbjörgu??

Hrossi bjargað úr haughúsi

Málið alvarlegt ... eða hvað? Hvaða mál annars?

Maður les af og til hálfkaraðar fréttir hér á mbl.is og fyrirsögnin á fréttini var um "Málið litið alvarlegum augum" eins og maður ætti að vita um hvað fréttin fjallaði eða væri inni í málinu.

En alvarlegt ástand varð víst í Bolungarvíkurgöngum í gærkvöldi, þegar kveikt var á tveimur neyðarblysum þar. Get ímyndað mér að mikill ótti og ringulreið hafi ríkt þarna í þessum aðstæðum. En ekkert kemur fram í fréttinni um hver hafði kveikt á þessum blysum og af hverju. Vonandi fáum við lesendur á mbl.is uppfærslu á þessari frétt.

Málið litið alvarlegum augum

Annað hvort var Strauss-Kahn handtekinn eða ekki!

En eins og alþjóð veit, þá var Strauss-Kahn handtekinn af bandarísku lögreglunni þegar hann var kominn um borð í flugvél, á sínum tíma.

En í fréttinni á mbl.is segir að hann hafi borið fyrir sig diplómatískri friðheldi 'er hann var handtekinn af lögreglunni í New York án árangurs.'  Þetta hljómar eins og að mogginn sé að færa lesendum fréttir um að löggan í New York hafi ekki haft neinn árangur af handtöku mannsins. Kannski náði hann að flýja. Sko, annað hvort er maður handtekinn af lögreglunni, eða ekki. 

Sagðist njóta friðhelgi

Frásögn Sigrúnar Pálínu nær langt aftur í tímann ...

Ég var með smá páskaboð fyrir mörgum árum, þar sem ég bauð nokkrum konum í kvöldverð. Einn boðsgestanna, var náin frænka mín, sem hafði verið alin upp í Noregi og Bandaríkjunum. En var á þessum tíma flutt til Íslands með foreldrum sínum, til að vera, eins og sagt er.

Ég man átarlið ekki nákvæmlega, en ég man fyrir víst að þetta var fyrir árið 1991.

Þessi góða frænka mín, sem er fædd um miðjan 7. áratuginn, og sem ég hafði ekki hitt oft fram að þessu, sagði mér/okkur í matarboðinu, að hún hefði verið nýlega í meðferð/námskeiði hjá erlendri konu sem hafði komið til Íslands, til að hjálpa konum sem hefðu orðið fyrir kynferðislegu áreiti. Að sögn hafði þessi frænka mín lent í gömlum kalli úti í Noregi, þegar hún var lítil stúlka. Og í sama samtali þetta kvöld, sagði hún okkur að í þessari þerapíu/námskeiði hefði verið kona sem hefði orðið fyrir kynferðislegu ofbeldi af hálfu Ólafs Skúlasonar prests. 

Þess vegna kom mér kannski ekki svo mikið á óvart þegar Sigrún Pálína kom fram með ásakanir á hendur Ólafi Skúlasyni á sínum tíma.      

Óska Sigrúnu, Dagbjörtu og Stefaníu velfarnaðar, sem eru nafngreindar í fréttinni á mbl.is, sem og öðrum, t.d. skyldmennum Ólafs Skúlasonar, sem eiga ekki hvað síst um sárt að binda vegna þessa erfiða og viðkvæma máls.

„Ákveðin viðurkenning“

Ísland alltaf vinsælt þegar skuldabréf eiga í hlut ...

... hver man ekki eftir 'jöklabréfunum' og krónubréfunum, eða hvaða nafni sem þau nefndust, sem voru gefin út í gríð og erg fyrir bankahrun.

En málið er, að t.d. stýrivextir í Bandaríkjunum hafa verið í algjöru lágmarki, og ná ekki einu prósenti að mig minnir, þannig að það hlýtur að vera akkur fyrir fjárfesta að kaupa íslensk skuldabréf í dag, á þessum hrun tímum á alþjóðamarkaði, á svo sem 'háum' 4,993% vöxtum.

Þetta er jákvætt fyrir ísleneska ríkið, svo framarlega sem það getur greitt þessi lán til baka. - En þetta eru ekki einu skuldabréf ríkisins sem hafa verið gefin út. Við verðum að taka tillit til þess: margir hér á landi hafa keypt íslensk ríkisskuldabréf á s.l. misserum. Þannig að ríkið er í skuld við ýmsa aðila hér á landi, sem og þessa nýju kaupendur að skuldabréfum þess.

Svo framarlega sem ríkið getur borgað afborganir af öllum þessum skuldabréfum, fer það ekki á hausinn.

En ef það verður í erfiðleikum með afborganir, kemur það hart niður á  OKKUR SKATTBORGURUM. Einhvern veginn segist mér svo hugur um, að skattar og gjöld ríkisins fari bara hækkandi á næstu árum, til að ríkið geti staðið við skuldbindingar sínar.

Það er mikilvægt fyrir okkur íbúa Íslands, að sjá einhvern sparnað ríkisins á næstu misserum til að vega upp á móti  þessum lántökum.

En það er að tala í tómt eyra með því að nefna þetta. En geri það samt: draga úr kostnaði ráðuneyta og sendiráða. Það ætti að vera fyrsta skrefið.

Höfum það í huga.

 

Skuldabréfaútgáfa vekur athygli

Gaman af þessari frétt - koma með meira svona efni ...

Það er kannski ekkert meira um það að segja, en það sem mér finnst áhugavert varðandi svör Mörtu Maríu við spurningu blaðamanns um hvað hún myndi aldrei klæðast: svarið er: síðir hippakjólar. En mér segist svo hugur um að sú tíska sé að komastj í gagnið, enda frétti ég hér um daginn að síðir kjólar yrðu í tísku hér í sumar. Ekki endilega hippakjólar sem slíkir. En þeir kjólar sem ég hef séð í búðum eru mikið munstraðir og síðir: Og ég eignaðist um daginn nokkra síða (hippakjóla?) sem eru úr prjónaefni. Mér segist svo hugur um að síðtískan fari að taka yfirhöndina frá stuttstískunni sem hefur verið við lýði undanfarin misseri.

 

Fær kitl í magann yfir ákveðnum flíkum

Er þá ekki best að áfengið fari inn í apótekin, svona í leiðinni?

Nei, alveg örugglega ekki, því þessir þingmenn vilja geta haldið áfram að geta keypt sér sitt áfengi í ÁTVR eins og vanalega.Tóbak er ávanabindandi. Og fólk neytir þess, bæði í einrúmi og í sleskap með öðrum. Áfengi er ávanabindandi, og fólk neytir þess, bæði í einrúmi og í félagsskap með öðrum. Ríkið, aka ÁTVR, er með einkasöluleyfi á bæði tóbaki og áfengi. Ef takmarka ætti tóbakssölu, væri skynsamara að selja tóbak í ÁTVR, frekar en í apótekum.

Þessi þingsályktunartillaga ber greinilega með sér mismunun, og líklega felur hún í sér fordóma: þeir sem reykja tóbak verða að sæta strangari skilyrðum en þeir sem drekka áfengi.

Úps! 

Ég viðurkenni að ég reyki sígarettur, og þó að ég eigi það til að reykja stundum á almannafæri, t.d. í strætóskýli, í húsadundum, eða undir húsgöflum (og reyni að forðast að menga andrúmslolft nærstaddra), þá lendir maður stundum í því á förnum vegi að drykkjumenn og læknalyfjasjúklingar verða á vegi manns. Slíkir einstaklingar loða aðallega við miðbæ Reykjavíkur, þar sem edrú íbúar, sem margir hverjir reykja tóbak, en bögga engan, verða töluvert fyrir barðinu á drykkju- og dópfólki. Þetta fólk er reyndar yfirleitt ekki með nein læti, en það er undir töluverðum áhrifum og það betlar peninga af fólki, sínkt og heilagt.

Ég sé fyrir mér, að ef bannað yrði  með lögum að reykja á götum úti ... já hvað sæji ég fyrir mér? Einhver drukkinn eða dópaður færi að bögga mann, og ég reykingamaður, á förnum vegi, sem væri í útréttingum. Ég reykingamaðurinn/konan verð kannski stressuð vegna böggs drykkjumannsi og kveiki mér mér í rettu, á almanna færi. Þá væri ég að brjóta lög. En hvað með drykkjumanninn/dópistann? Sá, eða sú, er líklega í fullum rétti þrátt fyrir sína neyslu. Og bögg.

En ástandið í miðbæ Reykjavíkur er þannig, að þeir sem koma þangað sjaldan, eru ómeðvitaðir um það. Mig grunar að þingmenn og ráðherrar forðist miðbæ Reykjavíkur. Sé sjaldan þingmenn þarna nú orðið. Þetta eru ríkisstarfsmenn sem eru í áskrift að laununum sínum og búa flestir í fílabeinsturni.

En til að styðja dæmisöguna hér að ofan, ætla ég að deila með ykkur reynslu minni af uppákomu í miðbæ Reykjavíkur í byrjun janúar s.l. Og vil taka fram að ég kveikti mér ekki í neinni sígarettu í þessari ferð, en ef ég hefði kveikt mér í rettu þarna á skattstofunni hefði mér verið umsvifalaust hent út, en maðurinn sem kemur við sögu og sem var sauðdrukkinn, hefði verið látinn vera og fékk hann meira að segja að komast á klósettið á skattinum, þar sem honum var orðið mikið mál. En greinilegt er, að reykingamenn eru sett skör lægra en drykkju- og ef ekki uppádópaðir einstaklingar í þessu þjóðfélagi, í boði nokkurra þingmanna sem eru að vinna við aðgerðaráætlun um tóbaksvarnir. En hvað með drykkju- og læknadópsvarnir? En hér kemur reynslusaga mín úr miðbæ Reykjavíkur:

"Ég tók strætó niðrí bæ þennan dag, 3. janúar 2011, og finn að einhver er að elta mig
í Hafnarstræti. Og hann ropar, þar sem hann labbar þétt upp að mér.

"Greinilega drukkinn," hugsa ég með mér "og vonandi ekki á amfetamíni."
Og hann eltir mig alla leið upp á Skattstofu, þó að ég hafi reynt að rökræða við hann
á leiðinni, um að ég væri upptekin og ætti erindi við "Skattmann."

Hann vantaði greinilega félagsskap og vildi fara eitthvert að borða. Hann var eitthvað
gjammandi frammí uppi á Skattstofu, en var samt ekki með nein læti. Á meðan ég bíð
eftir afgreiðslu held ég áfram að reyna að rökræða við hann: um að ég væri
að fara í vinnuna og það væri dýrt að borða á veitingastað ... En peningar eru
ekkert vandamál hjá honum: hann væri í vinnu í Noregi og á góðum launum o.s.frv.
'Maðurinn er greinilega heima í fríi' hugsa ég með mér 'og er líklega búinn að
vera drukkinn frá því á gamlárskvöld' og spyr svo hvernig honum líkar við
Norsarana og svoleiðis ... Ekki kom neitt sérstaklega jákvætt svar við því hjá honum.

Þegar kemur að mér í röðinni, gef ég mér góðan tíma að fylla út eyðublaðið.
En er á sama tíma að hugsa um undankomuleið. Hann myndi hugsanlega elta mig
upp í strætó þegar ég færi heim, og svo beint upp að dyrum. Kannski kæmist
ég út bakdyramegin þarna á Skattstofunni og skrifa beiðni um það á
snepil sem ég fann í veskinu hjá mér: "Mér var veitt eftirför hingað.
Kemst ég út bakdyramegin hérna? Já eða nei?"

Held síðan áfram að einbeita mér að útfyllingu eyðublaðsins og verð svo
vör við að allt er orðið hljótt í kringum mig. Ég lít við og ég er eini
viðskiptavinurinn þarna inni. Enda komið að lokun, klukkuna vantaði ca.
þrjár mínútur í hálf fjögur. 'Kannski bíður hann eftir mér fyrir utan'
hugsa ég með mér. Beygi mig niður að glugga og teygi álkuna út, þarna uppi
á 4. hæð í Tollhúsinu. En ég kem sem betur fer ekki auga á kauða þarna
fyrir neðan. Líklega búinn að gefast upp á mér.

Um leið og ég rétti úr mér, segir starfsmaður bak við afgreiðsluborðið:
"Hann fór á klósettið."

Ég geng að afgreiðslunni, rétti honum eyðublaðið, og segi í flýti:
"Hann veitti mér eftirför hingað!" Og svo hraða ég mér út. Nú er ég
laus við kauða og vona bara að ég rekist ekki á hann þarna í bænum, þar sem
ég þarf að sinna nokkrum erindum áður en ég fer heim.
...

En ég verð bara að segja fyrir mig, að þessi ferð mín á Skattstofuna í
Reykjavík í Tollhúsinu þennan dag, verður mér minnisstæð. En ekki grunaði
mig þá, að þetta yrði mín síðasta heimsókn þangað, áður en smellt yrði í lás,
og starfsemin flutt upp á Laugaveg.

En ef alþingismenn ætla að gera drykkju- og/eða dópistum hærra undir höfði en okkur reykingamönnum, þá líst mér ekki á blikuna.

Er ekki kominn tími fyrir alþingismenn að stíga út úr fílabeinsturninum. Ég fer amk fram á það, enda er þetta starfsfólk á launum hjá mér.

 

 

 

 

Tóbak verði bara selt í apótekum