Tchenguiz-bræður reiðir - og í bullandi afneitun

Afneitun birtist sem reiði. Og getur tekið á sig ýmsar myndir.

Eva Jolie minntist t.d. á að þegar væri farið að lögsækja menn fyrir fjármálalega glæði, færu þeir að veikjast. Þ.e. verða lasnir (og fá því læknisvottorð hjá sínum lækni).

Það veður áhugavert að fylgjast með væntanlegum veikindum fjármálamógúla, sem hugsanlega og kannski verða ákærðir hér á Íslandi fyrir að ræna banka að innan. Og þá ekki síst hvaða læknar koma til með að gefa út læknisvottorð á viðkomandi.

En sem sagt, ein birtingarmyndin af afneituninni er reiði, af því að sumuir ætluðu að halda mega-partý, en var nú bara óvart handteknir rétt fyrir partý. En yfirvöld eru að vinna sína vinnu og líklega var tímasetningin alger tilviljun. Sakborningar kalla þetta samsæri.

Þetta er það sama og að ef á að handtaka einstakling, og hann er á leið í sturtu þegar yfirvöld mæta á svæðið, þá verður hann auðvitað pirraður. Og hugsanlega reiður. Kannski dettur honum í hug samsæri gegn sér vegna þess að hann varð af sturtubaðinu?

Tchenguiz-bræður reiðir

Stjórnarformaður í bullandi afneitun.

Ragnar Önundarson fer í flokk með útrásarvíkingum - þeir menn og konur hafa verið og eru í bullandi afneitun við því sem þeir framkvæmdu þegar þeir voru í forsvari og/eða eigendur fyrirtækja sem fóru í þrot og/eða fyrirtæki sem fengu stórar skuldir niðurfelldar. - Ragnar var í forsvari í fyrirtæki sem gengur vel (þrátt fyrir að hafa verið sektað um mjög háar uppæðir vegna verðsamráðs) og er og var í stjórn ýmissa félaga, þar á meðal VR. - Það er miklu hreinlegra fyrir Ragnar að viðurkenna að honum hafi fatast, heldur en að ganga um í viðtöl í fjölmiðlum þar sem hver maður sér að maðurinn er í bullandi afneitun.

Ætlar ekki að segja sig úr stjórn Framtakssjóðs

Fyrir hverja er Vilhjálmur Egilsson málpípa?

Hann segir, sem framkvæmdastjóri Samtaka atvinnulífsins, "að málið klárast ekki nema við sjáum til lands í sjávarútvegsmálunum ..." Kjaraviðræður virðast vera að fara á ís vegna sjávarútvegsmála. Látum þetta þá bara fara á ís. Því nú eru nokkrir orðnir hræddur um sinn hlut.

En það eru landsmenn, almenningur í landinu, sem eru orðnir enn hræddari um sinn hlut, vegna hækkaðra skatta og ýmissa gjalda og þeir hinir sömu sem hafa verið hlunnfarnir af stjórnvöldum um eignarhlut í auðlindum þessa lands: fiskiveiðikvótanum.

En sá hinn sami kvóti, hafa atvinnurekendur ákveðið að gera að Akkilíesarhæl í komandi samningaviðræðum um launamál á næstunni. Þeir hinir sömu sem fengu kvótann færðan sér á silfurfati frá spilltum stjórnmála-atvinnu-fíklum hér um árið.

Nú er pattstaða í þessu máli, og þeir sem eru í forsvari fyrir samningaumræðum um næstu samninga, eru hugsanlega leppar, hlaupadrengir eða jafnvel málpípur fyrir kvótakarla, sem eru farnir að óttast sinn hlut.

Jóhanna þegir sem gröfin.

Umræðan í þjóðfélaginu er að verða hávær um að stjórnvöld skili kvótanum til íslenska lýðveldisins og leigi síðaj kvótann út. 

Núverandi, og vonandi fyrrverandi, stjórnmálamenn, eru að vakna upp við vondan draum, eftir rán fyrrverandi stjórnarherra í Sjálfstæðis- og Framsóknarflokki á þessari þjóðarauðlind OKKAR með lagasetningu þar sem kvótinn rann beint í fang nokkurra útgerðarkarla og kvenna (og nokkrir þeirra sátu báðu megin við borðið), án þess að almenningur fengi tækifæri til að blikka auga.

Nú líður ákveðnum einstaklingum, sem eru atvinnurekendur, illa. Vegna þess að þeir vita ekki hvar þeir hafa Jóhönnu. Og Jóhanna veit, og Jóhanna veit mæta vel um vilja landsmanna þess efnis að þjóðin endurheimti kvótann, þannig að hann verði gerður að þjóðareign.

Nú er tími Jóhönnu að koma. En ég, sem og aðrir, veit ekki í hvorn fótinn hún stígur. Hennar tími kemur. En í hvorn fótinn sem hún stígur ... skiptir ekki máli, þannig. Vegna þess að það verður allt vitlaust, hvort sem það verður sá vinstri eða hægri.

Jóhanna er atvinnupólitíkus. En spurningin er: ætlar Jóhanna að sjá til þess að Samtök atvinnulífsins fái sínu framgengt eða vill hún gera þjóðinni í heild sem mest gagn?

„Alþýðusambandið hrökk frá“

Fuglar féllu til jarðar í upphafi árs. Er orsökin mengunarskandall og segja fjölmiðlar frá framhaldinu?

Í byrjun janúar fengum við fréttir af fuglum sem féllu dauðir til jarðar í bæði Bandaríkjunum og Svíþjóð. Veit ekki hversu þetta fyrirbrigði er algengt, en það er alfarið á valdi fjölmiðla hvað þeir telja fréttnæmt.

Skv. fréttum á einhverjun miðlinum hér kom fram að einhverjir töldu að fuglarnir hefðu jafnvel dáið úr kulda eða jafnvel úr hræðslu vegna flugelda. Það fannst mér langsótt. Það eru töluverðir kuldar í háloftunum í þessum hluta heims á hverju ári, og árið 2010 það heitasta frá því mælingar hófust, Og svo var töluvert langt um liðið frá gamlárskvöldi. Og ef það væri tilfellið, þá hefði mýgrútur af fuglum átt að falla dauðir til jarðar í London og New York, og jafnvel Reykjavík, árum saman,  þar sem fjöldinn fagnar áramótunum með mikilli flugeldasýningu á hverju einasta gamlárskvöldi.

Fram kom í þessum fréttum frá Bandaríkjunum að fuglarnir yrðu krufnir og dauði þeirra rannsakaður. Þá er það hlutverk fjölmiðla að uppfæra fuglafréttina og leyfa okkur lesendum að fá framhaldið.

En ég fór að pæla í þessu og fletti í gamalli bók sem ég er með í fórum mínum. Vildi athuga hvort eitthvað væri fjallað um fjöldadauða fugla. Svo var ekki, en þar var nefnt að þegar hiti færi niður í 4.4. gráður á Celcíus hættu vængir bíflugna að hreyfast. Kannski var þá kuldi skýring á hrapi allra þessara fugla?

En ég tjáði máls á þessu við einn kunningja minn sem ég hitti á förnum vegi nú í vikunni. Hann var með þá kenningu að hugsanlegt væri að þessir fuglar hefðu komist í að éta eitrað hræ; ef einn fugl finnur æti, koma hinir á eftir. Þannig að þeir hafi drepist úr matareitrun. Og þessi kunningi minn nefndi á nafn að hin ýmsu fyrirtæki væru að losa sig við baneitruð og geislavirk úrgangsefni út í náttúruna, þannig að það væri ekki undarlegt þótt dýr dræpust beint eða óbeint af þessum úrgangi, sem væri komið fyrir hvar sem er, ólöglega, og sem eitraði auðveldlega út frá sér, og gæti auðveldlega seitlað út í drykkjarvatn skepna og húsdýra.

Þetta er óhuggulegt. En ekki ný vitneskja fyrir mig að verksmiðjur leysa eitruð úrgangsefni út í náttúruna og eyðileggi nánasta umhverfi, og einnig fjarlægara umhverfi með tímanum.

 

 

Þurfa dómstólar kannski að nota eldri aðferðir við dauðarefsingu?

Dauðarefsingar hafa alltaf sætt gagnrýni. Og sú gagnrýni á rétt á sér.

Þetta er viðkvæmt málefni. Og alltaf er spurning um hvort réttlætanlegt er að taka einstakling af lífi sem hefur framið glæp. '

Á Englandi til forna voru menn limlestir á torgum úti, þar sem þeir voru settir í togvélar og gapastokka, og útlimir þeirra smám saman togaðir af búknum.

Glæpamenn voru hálshöggnir og hengdir áratugum saman. Ekki er langt síðan að yfirvöld í Líbanon tóku upp á því aftur að hengja glæpamenn aftur, eftir nokkurt hlé. Og eftir því sem mig best minnir voru glæpamenn hengdir í Englandi allt fram á 6. áratug síðustu aldar.

Hér á Íslandi tíðkaðist það t.d. að drekkja konum á Þingvöllum. Man ekki nákvæmlega fyrir hvað. Fróðlegt væri ef einhver sem les þetta, væri til í að rifja þau mál upp fyrir okkur.

Og í Bandaríkjunum máttu glæpamenn búast við dauðarefsingum vegna morða og öðrum hryllilegum glæpum hér fyrr á árum. Refsingunni var fullnægt með því að sá hinn sakfelldi var sendur í rafmagnsstólinn. 

Síðar tók "dauðasprautan" við. Þannig að gamli rafmagnsstóllinn hefur verið í hvíld. En þessi rafmagnsstóll var gerður ódauðlegur í skáldsögu/mynd frægs bandarísks skáldsagnahöfundar, sem heitir "Græna mílan." 

En nú vaknar sú spurning, vegna þessarar fréttar, um að lyfjafyrirtæki í Evrópu, ætli liklega að fara að hætta að senda lyf sem notuð eru í dauðarefsingum, til Bandaríkjanna.

Hvað gera Kanar þá? Munu þeir endurvekja gamla rafmagnsstólinn ("old Sparky" minnir mig aö hann væri kallaður í skáldsögunni, og jafnvel raunveruleikanum). 

Eða verða dauðarefsingar afnumdar að fullu og öllu í Bandaríkjunum?

Það verður fróðlegt að fylgjast með þessu málefni á næstunni!

Skortur á lyfi til dauðarefsinga

Náttúran segir til sín meðal njósnara og lífvarða, sem og annarra sem eru mannlegir ...

Man ekki betur en að blaðakonan Patty Hearst hafi gengið í hjónaband með lífverði sínum, á sínum tíma.

Var svo ekki norska prinsessan að ganga í það heilaga hér á dögunum með 'fyrrverandi' einkaþjálfara sínum?

Njósnarar fara ekki til starfa með það að markmiði að giftast andstæðningnum. Þetta bara gerist: maður verður hrifinn af konu, og öfugt. Aöstæður og málefni spyrja aldrei um ást og örlög: karl og kona kynnast við hinar ýmsu aðstæður og ákveðin nánd dregur þau saman.

Man einhver eftir fleiri dæmum um þegar svart & hvítt hittust, sem gaman væri að rifja upp?

Þetta er líka þekkt þema í stjórnmálunum. Kona sem var í Kvennaframboðinu féll fyrir Sjálfstæðismanni, og gekk sú hin sama í Sjálfstæðisflokkinn. Af hverju? Jú til að þóknast karlinum. En hún fór greinilega ekki fram á að karlinn gengi til liðs við Kvennaframboðið.

Svo eru ófá dæmi úr Hollywood um að leikara-eiginkonur taki saman við lífvörðinn í villunni með sundlauginamm eða jafnvel gluggaþvottamanninum, með ýmsum árangri. Og þarf ekki Hollywood-lið til; þetta þekkist í öllum samfélögum.

´Ástin spyr sjaldanast um stétt.´

Njósnari giftist viðfangsefni sínu

Tunglið og jörðin, áhugavert ...

Ég er alltaf að reyna að læra eitthvað meira um þetta himintungl, sem ég veit svo lítið um, þannig. Hvað þá sjávsarstöðu á næstu mánuðum.

En ég á lítið barnabarn, 2ja ára, og sem hefur mikinn áhuga á tunglinu. Eftir að barnið fór að sýna tunglingu áhuga, fór ég líka auðvitað að pæla í gangi þessa himingungls. Í hvert skipti sem hann kemur í heimsókn, þarf ég að fara með hann í alla glugga til að leita að tunglinu.

Núna er vaxandi tungl, og þá sést máninn frekar hátt á himni og frekar snemma kvölds. Þá er gaman að fara með litla guttann út í glugga, eða út á svalir, til að hann geti horft á mánann (eða karlinn í tunglinu).

Svo kemur tímabil minnkandi tungls, og máninn kemur seinna og lægra upp á himinhvolfið á kvöldin. Þá er ekki hægt að sýna litlum gutta tunglið útum gluggann. Þá segi ég bara "tunglið er bak við fjallið" (Esjuna) og sá litli er líka í þeirri trú að tunglið sé bara sofandi.

Nú er Landhelgisgæslan að vara við óvenju hárri sjávarstöðu við fullt tungl nú í janúar sem verður hér í vikunni. Þannig að þeir sem búa nálægt sjó eða vatni ættu að hafa varann á næstu vikunna.

Óvenju há sjávarstaða eftir fullt tungl

Gríðarlega mikilvægt málefni ...

að fiskiveiðiauðlindin verði þjóðareign. Enda mætti ég á Austurvöll í dag, mánudaginn 17.1.2011, til að leggja áherslu á þetta. Barði í tunnu samfleitt í 45 mínútur á Austurvelli í dag, til að gera tilraun til að ná eyrum Alþingis varðandi þetta málefni, ásamt öðrum, sem Alþingi þarf að taka á.

Þjóðin krefst þess að Alþingi stingi á fúlum kílum sem hjrá þjóðina. En því miður eru ýmsir Alþingismenn útsendarar hagsmunaafla, sem kemur í veg fyrir að hlutir hér á landinu breytist eða lagist.

Fiskveiðiauðlindin verði í þjóðareign

Hálkan er lúmsk, víða. Líka á Austurvelli.

Það var orðið hált í gærkvöldi, þegar ég þurfti að skreppa út í 1o-11 og var næstum dottin. Maður þarf að draga fæturnar á eftir sér til að forðast fall.

Svo snjóaði í dag, sem bætti í hálkuna. Þegar ég ákvað að mæta á Austurvöllinn til að mótmæla aðgerðarleysi stjórnvalda í ýmsum málum, féll skörulegur ungur maður beint á hausinn í snjónum og hálkunni þarna á Austurvellinum beint fyrir framan Alþingi.

Næsti mótmælandi sem var á fullu að berja í tunnu hjálpaði honum á fætur. Og ég greip tækifærið þegar hann var staðinn upp til að afhenda honum dágóðan járnbút sem var á lausu þarna og hann hóf þegar handa við að berja á tunnuna með mér, sem ég hafði verið að berja á s.l. stundarfjórðung.

Ég lem fyrir því að þjóðin fái fiskiveiðikvótann til baka í sínar hendur. Ég lem fyrir því að almúginn þurfi að borga skuldir óreiðumanna, ofl. Vonandi fær þjóðin töluverðan hluta af svok. Icesave skuldum þegar skilanefnd Landsbankans nær til sín einhverju magni upp í skuldirnar.

Sá fallni, þ.e. ekki Landsbankinn, heldur maðurinn sem féll í hálkunni á Austurvelli, hélt áfram að berja í tunnuna, þegar ég gekk af vellinum eftir að hafa dúndrað í tunnuna með tveimur góðum járnbútum í 45 mínútur samfleitt.

Við eigum ekki að sætta okkur við að fjármálaglæframenn rúi þjóðina inn að skinni. Og ekki að LÍU mafían eigi að fá svigrúm til að stjórna Alþingi gegnum fáfróða Alþingismenn. En því miður ætlar mafía atvinnulífsins að stjórna komandi samningaumræðum vegna kjarasamninga á grundvelli fiskiveiðikvóta og skyldum málefnum.

Margir duttu í hálku í dag

Ung kona á litlum bíl bjargaði mér af ljósastaur í óveðrinu í miðbænum í dag!

Ég átti brýnt erindi í miðbæinn í dag. Ætlaði varla að þora út úr húsi, þar sem að listi rifnaði af svalalokuninni hjá mér í hádeginu, sem fauk síðan á svalahurðina og síðan niður í innkeyrsluna. Var skíthrædd um að restin rifnaði upp í þessu aftakaveðri og ylli skaða.

Um 13:30 hafði lyngt töluvert, og ákvað ég því að taka strætó niður á Lækjartorg, enda ekki langt að fara. Þegar þangað var komið, reyndist aftakaveður niðri í bæ. Varla stætt og þurfti ég að byrja á því að halda mér í bekk í smá stund og síðan tók ég sjensinn á að ganga yfir autt torgið, sem gekk frekar illa. En stefndi á gamla turninn í leiðinni, ef ég þyrfti eitthvað til að styðja mig við. Síðan lá leiðin eftir Hafnarstræti og hafði ég þetta af, þangað til komið var í Pósthússtræti.

Þar kom norðan vindgusan á móti mér beint af sjónum og átti ég fótum mínum fjör að launa. Náði að grípa í ljósastaur fyrir framan gamla Eimskipafélagshúsið, sem er hótel núna. Enda horfði ég beint inn í gluggann á bar hótelsins og komst hvorki lönd né strönd. Hékk þarna á staurnum og það var eins og tíminn stæði í stað. Engin framtíðarplön voru gerð þarna á staurnum. Bara bíða eftir næsta tækifæri til að fikra sig áfram.

Tók svo eftir bíl sem hafði keyrt framhjá, flautaði og bakkaði í áttina til mín. "Er allt í lagi með þig?" kallar ung kona úr bílnum. "Já, já" segi ég. Ég kemst bara ekkert. Hún bauð mér inn í bílinn sem ég þáði. En það var ekki auðvelt að opna bíldyrnar. Það var svo mikið sog.

En hún var svo hjálpsöm og keyrði mig þá örfáu nokkur hundruð metra sem ég átti ófarið í Tryggvagötuna.

Þessi stór greiði þessarar ungu og vösku konu bjargaði sannarlega deginum hjá mér. Og þó að ég hafi sagt "ung kona á litlum bíl" þá var hlutverk bílsins stórt, þótt um smábíl hafi verið að ræða. En því miður var hvorki tækifæri né aðstæður til að ég gæti spurt konuna um nafn, né ná bílnúmerinu, til að geta launað greiðann. En hún setti sjálfa sig í erfiðar aðstæður við að hjálpa mér í þessu líka óveðri.

 

Rok og fok í höfuðborginni