Stórslys á Suðurlandsvegi - erlendir ferðamenn á ferðinni

Það hefur mikil tilfinninga áhrif á mig að lesa um svona slys. Sá stóran jeppa sem ferðafólkið var að ferðast í, á hvolfi, í fréttum á Rúv. í kvöld. Þetta á ekki að þurfa að gerast þarna. Svo framarlega sem bíllinn er í lagi.

Ég er nýbúin að keyra þessa leið. Ekki mikil umferð þarna og aksturinn gengur vel fyrir sig. En umhverfið er stórkostlegt: fallegt og sérstakt.

Það sem mér dettur í hug er að þegar útlendingar aka þarna um, að þá minnki athyglin á akstrinum, þegar ökumaður verður gagntekinn af íslenskri náttúru og því útsýni sem er í boði.

Ég upplifði þetta sjálf: hafði ekki komið á þessar slóðir árum saman, og farþeginn í sætinu við hliðina á mér var að benda mér á hitt og þetta.

Ég gjóaði augunum til og frá, af og til, til að horfa á náttúruna, en sagði farþeganum að ég gæti ekki séð allt sem hann benti á, þar sem ég ég væri að einbeinta mér að akstrinum.

Og það hentaði mér að keyra þarna á 80 km hraða. Kannski stundum á 90.

Kannski keyra ferðamenn of hratt. Og jafnvel fer athyglin af akstrinum yfir á stórkostlega náttúruna í íslenska landslaginu.

En, enn og atftur, sem flestir hafa heyrt um: útlendingar á bíl, stoppa úti á miðjum þjóðvegi (ein akgrein á hvora átt), hlaupa yfir þjóðveginn, til að taka myndir af viðkomandi náttúru: skriðjökli, hrikalegum klettum eða öðru sem ekki er til í þeirra heimalandi. Þetta sá ég, þegar ég keyrði þessa leið um daginn.

En það sem verst er: unga fólkið er allt of upptekið við snjallsímana sína þegar þeir eru í akstri. Hvort sem það er á Þjóðvegi 1 eða innanbæjar.

 

Fimm slasaðir eftir bílveltu

Íslendingar á móti öllum þessum nýbúum, en

þeim finnst sjálfsagt að því að flytja til annarra landa, t.d. Spánar.

Fyrir nokkrum árum átti ég samtal við eldri konu sem hafði ekki komið að versla í því fyrirtæki sem sem ég vann. Hafði ég orð á því við kellu, og sagðist hún hafa verið ásamt manni sínum á Spáni allan janúar.

Og við áttum ágætt spjall saman, og þar kom fram að hún væri ekki sátt við allta þessa nýbúa á Íslandi. Og svo framvegis. En hún tjáði mér jafnframt í lokin á spjallinu að hún væri alvarlega að pæla í því að flytjast til Spánar!

Íslendinar eiga eftir að skiptast í fylkingar gagnvart flóttamönnum

Fjöldi Íslendinga hefur boðið sig fram til aðstoðar flóttamönnum. En margir Íslendingar eru á móti nýbúum og/eða einstaklingum sem eru annarar trúar en kristni.

Þar sem ég var að vinna við afgreiðslu: fastakúnni á leið út úr búðinni. Hún var yfirleitt klædd síðum pilsum og ég held að hún hafi verið frá Indlandi. Í vinnu í grunnskóla hverfisins. Kannski Búddatrúar. Gamall maður sem verslaði næst á eftir henni hafði á orði, lopamæltur: "þetta er múslimi."

Bara af því að konan var með slðæðu um höfuðið, þá var hún múslimi í huga þess gamla, sem var greinilega ekki sáttur við þá trú.

Nýjasta kosningaloforð halloka flokks;

Fleiri fóttamenn. Einmitt. Auðvitað vita allir að flokkar sem koma illa út úr skoðanakönnunum halda fundi hér og nú og eru að setja fram nýja stefnu nú á miðju kjörtímabili. Held að þetta hafi ekki gerst oft í stjórnmálasöginnu. 

Björt framtíð virðist ekki vera ein um þetta. Heyrst hefur að Samfylkingin hafi verið með fund á Mógilsá í síðustu viku og mótað nýja stefnu (kosningaloforð) t.d. 12 mánaða fæðingarorlofi og að taka á móti 500 flóttamönnum. Einmit. Gjörið svo vel.

Þetta eru tveir flokkar sem berast í bökkum og ætla sér greinilega að nýta sér rækilega flóttamannavandann í botn til að krækja sér í nokkur atkvæði.

Ísland er eyja. Og er í sérstöðu að mörgu leyti gagnvart flóttamönnum og hælisleitendum. Í þessum málum verður að stíga varlega til jarðar, þar sem við erum fámenn þjóð.

Landið gæti hugsanlega tekið við 500 á frekar stuttum tíma. En skynsamlegast væri að dreifa flóttamönnum um landið. Það kemur í veg fyrir ghettó og vonandi glæpaklíkur.

Er að lesa bókina Fundið fé eftir Jens Lapidus. Þetta er harðsvíraður krimmi og sögusviðið er Stokkhólmur. Þar takst hinir ýmsu hópar á um völdin í borginni varðandi skemmtanalífið og dópsöluna, bæði mótorhjólagengi og ýmsir hópar innflytjenda, t.d. múslemar, Júgóslavar ofl. Ef sagan endurspeglar Svíþjóð eins og staðan er varðand glæpagengi, þá er hætt við að Ísland verði leiksoppur erlendra afla ef hleypa á inní landið miklum fjölda flóttamanna.

En mikilvægast er, að þegar íslensk stjórnvöld taka við flóttamönnum, að þá verði þeim sett skilyrði: fjölskylda eða einstaklingur fær hæli hér. Viðkomandi er úthlutaður íverustaður á ákveðnum stað á landinu og verði að vera búsettur í viðkomandi bæjarfélagi í einhvern ákveðinn tíma.

Mikilvægast er að Íslandi geti orðið nokkrum flóttamönnum að liði, en ekki hlaupa fram úr sér í þessum efnum. Margir eru búnir að gleyma efnahagshruninu og falli bankanna sem var afleiðing útrásar og græðgi fjármálaglæframanna.

Ekki viljum við að landið lendi í klóm einhverra utanaðkomandi afla, af því að fallandi stjórnmálaflokkar vilji flyta inn ógrynni fjóttamanna.

Viltu upplifa nýtt hrun. Og í þetta skipti fyrir tilstuðlan hinna nýju innrásarvíkinga?

 

Vilja fleiri flóttamenn hingað

Skemmtileg frétt um fjárfestafund - Nafngiftin skiptir öllu máli!

Ungt fólk sem boðað er á fjárfestgafund, flykkist þangað. Það að fjárfesta er greinilega lykilorðið fyrir ungt fólk. Fólk sér gróðavon í fjárfestingum. Fjárfesting er greinilega orð sem höfðar til fólks. En það að spara, höfðar til fárra.

En það er af hinu góða ef það er hægt að fá ungt fólk til að verja einhverju af sínum peningum til að fjárfesta í hinu eða þessu. Og þá með von um gróða. Það er kannski að vissu marki viturlegra en að ungt fólk eyði umframpeningum í of mikinn fatnað og húsbúnað, sem kemur að litlu gagni á endanum.

En þetta snýst um orðalagið: fjárfestafundur, fjásfestir í stað þess að spara.

Það að spara, er ekki vinsælt og eflaust hefði enginn skráð sig á einhvern sparnaðarfund, eða hvenig Byrja ég að spara.

Færðu fjárfestafund í stærri sal

Ég elska brandara, sérstaklega ef þeir fjalla um Ísland

og gott að eiga blaðamann sem kemur auga á þetta sem frétt.

En vil góðfúslega benda blaðamanni mbl.is að hann er með nokkrar innsláttarvillur í fréttinni. Þetta sér maður aldrei á bbc.com og hvet blaðamenn mbl.is að lesa yfir fréttir sínar, eftir að þær hafa farið í loftið. 

Segja lélega brandara um allt Ísland

Gat verið: sænskur sálfræðingur vill svæfa börnin á mettíma!

Það að sofna, fyrir litla krakka, getur stundum verið erfitt. Ég er amma ungra barna, og hef það yfirleitt fyrir sið að lesa fyrir þau. Það virkar yfirleitt vel. Í kvöld brá ég útaf vananum og spjallaði við börnin og lofaði þeim að tala. Og held að það hafi virkað vel.

Auðvitað vilja foreldrar barna að þau sofni á mettíma, þar sem þeir eru að glíma við að koma börnunum í rúmið og í svefn á hverju kvöldi.

Þegar ég er að passa barnabörnin eru þau ekki endilega að hlýða mér og fara upp í rúm kl. 20.

En það virkar alltaf að lesa stutta sögu, eða hreinlega skálda sögu eða leyfa þeim að tjá sig.

Kannski sofnar barnið ekki strax eftir lestur sögunnar, þó að maður haldi það, eftir að hafa slökkt og lokað hurðinni.

Síðast í kvöld, 15.8. þegar ég var að passa barnabörnin, tók ég á það ráð að fara með það yngsta, 8 mánaða, í göngutúr í barnavagninum kl. 21 á laugardagskvöldi í smá hringferð í hverfinu af því að barnið var svo óvært. Svona lítið barn er ekki komið á það stig að hlusta á sögur.

En eldri systkinin eru sem betur fer á þeim aldri. Þau þurfa athygli og fá sögur fyrir svefninn. Ef Carl-Johan sálfræðingurinn hefur töfralausinna, þá á hann ef eftir að verða ríkur.

Það sem litlir krakkar þurfa er smá athygli: lestur miðlungs langrar sögu fyrir svefninn og/eða smá spjall. Það er allt of lítill gaumur gefinn að litlum krökkum sem þarf bara að svæfa á kvöldin og ekkert pælt í því að þau þurfi að tjá sig.

En ef sænskurinn hefur töfralausnina fyrir upptekna foreldra. Þá er það fínt. En ég mun halda áfram, sem amma, að lesa venjulegar sögur fyrir barnabörnin og spjalla við þau fyrir svefninn.

Þó er það ekki á óskalistanum að ég þurfi að dröslast út með barnavagninn seint á laugardagskvöldi til að koma ungabarni í ró.

En lestur góðrar sögu fyrir börn klikkar aldrei, þannig. En það er spurning hvort að geyspi yfir lestri virki eitthvað.

Viltu svæfa barnið þitt á mettíma?

Rússar eru góðir í tafli, en ég efast um taflkunnáttu íslenskra stjórnmálamanna ...

... sá sem kann að tefla lærir að sjá þó nokkra leiki fram í tímann... Adrifaríkar ákvarðanir utanríkisráherra enda með því að forsætisráðherra Íslands þarf að halda sérstakan símafund með Medvedev, forsætisráðherra Rússlands. Hversu lengi stóð þessi simafundur, og hvað kostar hann skattborgarana?

Þetta hljómar eins og að strákskratti hafi kastað bolta og brotið rúðu í rússnesska sendiráðinu. Og svo hringir pabbi gamli í húsvörðinn og spyr hvað hægt er að gera til að þetta atvik hafi sem minnst áhrif á fjárhag fjölskyldunnar, þ.e. íslensku þjóðarinanr.

Sjö ár eru liðin frá hruni, og þessi ár hafa verið fjölskyldunni erfið, en einmitt nú er að birta upp fyrir þeim: hún getur leigt út herbergi fyrir túrista, og jafnvel boðið þeim í mat. En til þess að það geti orðið, þarf yfirleitt að senda strákskrattann í pössun til ömmu.

Húsvörðurinn ræskir sig og spyr hvort strkáurinn kunni að tefla. Svarið er nei. Húsvörðurinn spyr hvort strákurinn sé læs. Pabbinn svarar: "Já, hann er læs." Fínt segir húsvörðurinn. Ef þú vilt losna við alla eftirmála rúðubrotsins þá þarftu að senda srákinn hingað í sendiráðið þrisvar í viku: Sendiráðsritarinn vill kenna íslenskum krakka að tefla. Eiginkona hans vill endilega læra íslensku, en hún er lasin og er meira og minna rúmföst. Óskar hún eftir að einhver krakki komi og lesi fyrir hana íslenskar bókmenntir tvisvar í viku.

Pabbi strákskrattans samþykkur þetta tilboð.

En strákskrattinn er ekkert sérlega ánægður með þetta. Að þurfa að mæta í sendiráðið þrisvar í viku eftir skóla. En hann hefur ekkert val. 

En ég get lofað þér því, að eftir að strákskrattinn lærði skák almennilega þarna í Rússneska, þá lærði hann í eitt skipti fyrir öll að sjá nokkra leiki fram í tímann. Og hann bætti sig í lestri þar að auki. 

Þessi strákur gæti orðið efni í góðan stjórnmálamann í framtíðinni. Hann hefur lært að tefla, bætt sig í lestri, sem og mannlegum samskiptum. Og jafnvel lært smávegis í rússnesku. Og hann er staðráðinn í að læra meira í tungumálinu.

En mest er um vert: hann hefur lært í gegnum taflið að hugsa nokkra leiki fram í tímann og héðan í frá gerir hann ekkert sem er óúthugsað: hann pælir í afleiðingunum á því sem hann gerir (eða ætlar að gera).

 

 

 

Forsætisráðherra ræddi við Medvedev

Vændi er atvinnugrein - En erfitt að setja lög gegn mannlegri náttúru

Bæði karlar og konur eiga viðskipti við bæði kyn út um allan heim sem selja sig. Þetta eru kaup sem fólk vill hafa í kyrrþey. Þess vegna verður þetta neðanjarðarstarfsemi í löndum þar sem kaup á vændi er bannað, t.d. á Íslandi.

En það viðgengst, þrátt fyrir það. Enda eru kaupendur vændis opinberir starfsmenn oft á tíðum, sem og stjórnmálamenn. Áhugaveð heimild um það, er t.d. bókin um frásögn Catalinu, sem var í þessum bisness, og sem sat í fangelsi hér í nokkur ár. - Hvet áhugasama að lesa þessa bók, sem er áhugaverð heimild um vændi á Íslandi.

Miðað við starfsemi í vændi, þá virðist veltan töluverð, og virðsakuaskattskyld að auki. Og þess vegna að vera skilgreind sem atvinnustarfsemi.

Þótt að löggjafinn reyni að setja lög gegn mannlegri náttúru, þá hefur löggjafanum sem betur fer ekki dottið í hug að setja lög gagnvart t.d. eldgosum eða spúandi hverum, sem láta kræla á sér í tíma og ótíma, eða jafnvel óvænt.

Vændi ekki atvinnugrein

Landsbankanum nægir útibú á 101 Rvík.

En Landsbankinn þarf ekki á að halda að höfuðstövar bankans séu staðsettar á dýrustu lóð landsins við hliðina á Hörpu.

Ég hef tekið eftir gegnum tíðina, að töluverður erill er í Landsbankanum í Austurstræti. Þ.e. viðskiptavinir sem bíða eftir gjaldkera. Þetta hefur aukist, með aukningu ferðamanna.

Skynsamlegast er fyrir Landsbankann að hafa gjaldkeraútibú á 101 Rvk. en höfuðstöðvarnar geta verið hvar sem er. Það er mikið úrval af byggingarsvæði í úthverfum Reykjavíkur, þar sem bankinn gæti fengið lóð á betra verði en á 101.

 

Landsbankinn frestar hönnunarsamkeppni