Vilborg í stjörnufans

Einu sinni var mér sögð falleg saga, á aðfangadag fyrir mörgum árum,

af Vilborgu og bræðrum hennar á Seyðisfirði.

 

En í ljósi þess gjörnings sem Vilborg viðhafði í dag fyrir framan

stjórnarráðið, það að staga í sokka, er einmitt einkennandi fyrir

athafnir sem húsmæður þurftu að framkvæma þegar Vilborg var ung.

Allt var notað; stoppað var í sokka, fatnaður stagbættur og saumað upp úr fatnaði. 

Líklega hefur Vilborg tekið upp þessa verkþætti þegar hún var sjálf orðin húsmóðir.

Enda hvorki til Hagkaup, Ikea né Kolaportið á þeim tíma.

Matvörur og fatnaður var skammtaður í verslunum hér á landi á tímabili.

 

Þegar Vilborg var ung kona og upprennandi penni, var jafnvel töluvert mál að eignast ritvél.

Enda lifði unga fólkið hvorki á yfirdrætti né krítarkortum. Það voru helst einhverjir vinir,

frændur eða tilfallandi velgjörðarmenn sem lánuðu ungu fólki smá aur, ef mikið stóð til. 

 

Eftir að Vilborg hafði dvalist erlendis um tíma, var heilmikið mál fyrir hana að komast

heim til Seyðisfjarðar eftir heimkomuna, sem hún fór að hluta til á puttanum,

mjög svo félítil, en komst þó að lokum, þrátt fyrir að lenda í bíl með kvikindislegum

kónum á leðinni, sem fengu reyndar rækilega á baukinn síðar þegar bíllin þeirra bilaði og

eftir að hafa verið búnir að henda Vilborgu út á gaddinn.

Sagði hún frá þessu í áhugaverðu viðtali á öldum ljósvakans fyrir nokkrum árum. 

Mig minnir að hún hafi fengið lánaðan 500 kall, hjá velgjörðarmanni,

sem hún notaði til að kaupa ritvélina og fyrir farinu heim.

 

En nú eru að koma jól, og sagan af Vilborgu og bræðrum hennar, sagði faðir minn mér seint á

9. áratug síðustu aldar, nánar tiltekið á aðfangadagskvöld. En faðir minn var fæddur á Seyðisfirði og ólst þar upp sem ungur krakki og lék sér með bræðrum Vilborgar. Það er stjörnubjart kvöld og krakkarnir eru úti að leika sér.

Þau eru staðsett við torfbæ, og stjarna, eða stjörnur, blika við mæninn á burstinni.

Bræður Vilborgar eru stríðnir og mana hana til að ná sér í stjörnu. Vilborg bítur á agnið og klöngrast upp á mæninn og teygir sig eftir stjörnunni. - Ekki fylgir sögunni hvernig hún brást við því að ná ekki til stjarnanna.

 

En þessi litli barnaleikur sýnir glöggt að Vilborg var meira en til í að eignast eitthvað fallegt og að

sama skapi til að teygja sig út fyrir 'kassann' til að öðlast nýja reynslu. Kannski var þessi litli

gjörningur Vilborgar uppi á burstinni e.t.v. bara fyrsta sýnishornið af þeim gjörningum sem

Vilborg var, og er, tilbúin til að taka sér fyrir hendur?

Mótmælir og stagar í sokka