Örvænting og ótti

Myndin sýnir manneskju sem er haldin mikilli örvæntingu. Símtólið er beintengt ‘upp til Guðs’ – Listaverkið er dæmigert fyrir ástandið í þjóðfélaginu í dag: örvæntingarfullt og óttaslegið fólk sem er í mikilli þörf fyrir að tala við einhvern ‘ráðgjafa’ enda hefur það komið fram að mikið er að gera hjá sálfræðingum, prestum og geðlæknum þessa dagana.

Ég fékk ónotatilfinningu eins og svo margir í dag. Öll óvissa í fjármálum fyllir mig kvíðatilfinningu. En þetta er tilfinning sem ég er yfirleitt laus við. En ákvað síðan, eftir töluverða umhugsun, að hringja í bankann og skipta úr peningamarkaðssjóði yfir á venjulegan innlánsreikning.

Yfirleitt tekur örfáar mínútur að framkvæma slíkan gjörning. Hringja, fá nánast strax samband við fjármálaráðgjafa og biðja viðkomandi að selja x-krónur af peningamarkaðsreikningnum og leggja upphæðina inná debetkortið. Ég var meira að segja búin að koma mér upp miklu þægilegra sýstemi eftir að ég samdi við ákveðinn ‘verðbréfagutta’ í bankanum um að senda honum bara tölvupóst þegar ég vildi leggja inn og/eða taka út. Það svínvirkaði og þannig slapp ég við símtöl.

Ég þóttist vita fyrir víst að í dag væru fleiri en ég í svipuðum erindagjörðum, þannig að mér þótti vissara að hringja. Því ekkert mátti klikka. Frá því að ég lyfti símtólinu og fékk samband við ráðgjafa liðu rúmlega tuttugu mínútur. Það tók ekki nema kannski 3 mínútur að bera upp erindið og láta afgreiða sig, þannig að þetta ferli tók um 30 mínútur sem við eðlilegar aðstæður tæki aðeins 3-4 mínútur.

Var svo að hugsa um að fara ‘á fæti’ í bankann til að taka út smá reiðufé til að hafa í rassvasanum, yfir helgina, svona til öryggis. En sá fram á að ég myndi lenda í mikilli biðröð í banka á föstudegi. Þannig að ég tók sjénsinn og krossaði fingurna, enda kom á daginn eins og sást í sjónvarpsfréttum í kvöld að mikil örtröð var í bönkunum í dag.

Myndin af listaverkinu er eftir listamanninn Magnús Kjartansson heitinn. Ég veit ekki hver er eigandi þess, en það hangir uppi í safnaðarheimili Neskirkju. Ég tók myndirnar af verkinu í jarðarför listamannsins í september 2006.

Ótti gripur um sig

Athugasemdir

[Sólveig Kristín Gunnarsdóttir, 3.10.2008 kl. 23:45]

Listaverkid passar vel vid pistilinn thinn. Lýsir vel ørvæntingu og ótta. Ég hef bara aldrei upplifad svona ástand og er líka hrædd vid framvindu mála.

[Ingibjörg Magnúsdóttir, 4.10.2008 kl. 22:37]

Sammála. Þetta ástand er nýtt fyrir okkur. Þess vegna er gott að hlusta á aðra og 'hlera' hvernig aðrir sjá þetta og hvað þeir/þær eru að gera. Sumir hafa engar áhyggjur. Það er fólk með sitt á hreinu. En það sem ég hef mestar áhyggjur út af er að fólk á allt sitt undir bönkunum, er með allt sitt sparifé þar.