Betra að fara um Borgartún eftir breytingar

Mér finnst auðveldara að fara um Borgartún, bæði sem gangandi og akandi vegfarandi eftir breytingar sem gerðar hafa verið á götunni. En ég á ekki við um nýja rauða ljósastaura eða mjókkun götunnar.

Í Borgartúni eru amk þrjár umferðareyjar, og tvær af þeim voru gjörsamlega ofvaxnar trjágróðri, og var mér sérstaklega illa við umferðareyjuna á móts við Umferðarstofu.

Sú eyja var ofvaxin trjágróðri og mér var alltaf illa við að fara yfir götuna á heimleið úr vinnu, nú eða öfugt, á heimleið gangandi úr öðrum erindagjörðum í Borgartúninu.

Bifreiðar koma yfirleitt á miklum hraða "fyrir hornið" á umferðareyjunni, þannig að maður gat ekki séð hvort bílar voru að koma að gangbrautinni, fyrir 'helvítis' trjágróðrinum.

En borgaryfirvöld hafa sem betur fer klippt gróðurinn niður á þettum tveimur umferðareyjum, um leið og gatan var endurnýjuð. Sem er gott og vel.'

En þar sem ég þarf einnig að sækja vinnu í önnur hverfi borgarinnar, og sinna einkaerindum, á bíl, hef ég tekið eftir að ýmsar umferðareyjar eru yfirhlaðnar gróðri. Mér er alltaf illa við að koma að þessum hringtorgum.  Ég veit raunar aldrei hvort mér er óhætt að leggja af stað inn í hringinn.

Legg til að garðyrkjudeild borgarinnar setji sér það markmið að það verði hafður lággróður á öllum umferðareyjum í borginni.

Ég man bara að í tíð Ingibjargar Sólrúnar, að þá spruttu einfaldlega upp túlípanar á hringtorgum á vorin. En svo hefur líklega einhver tjrá-maður verið ráðinn í gróðurdeildina hjá Borginni. Og þetta bara vex og vex.

Þessu má líkja við að vegfarandi, á bíl eða gangandi, sé með bundið fyrir augun að hætta sér inn í hringinn.